نوروپپتید ماده P در پاتوژنز التهاب و درد در آرتریت دخالت دارد و کپسایسین موجب تخلیه این ماده میشود. در یک مطالعه در مبتلایان به اوستئوآرتریت و آرتریت روماتوئید محققین نتیجه گرفتند که کرم کپسایسین 025/0 % یک درمان موثر و بی خطر برای آرتریت میباشد. به نظر میرسد کپسایسین بطور اختصاصی فیبرهایC بدون میلین اعصاب آوران را تحریک و موجب آزاد شدن ماده P میشود. مصرف طولانی کپسایسین بطور معکوس ذخایر ماده P و احتمالاً نوروترانسمیترهای دیگر را از پایانه اعصاب حسی تخلیه میکند. این امر موجب کاهش یا توقف انتقال محرک های دردناک از فیبرهای اعصاب محیطی به مراکز بالاتر میشود. در اکثر مطالعات بالینی در بیماران مبتلا به دردهای عصبی بعد از زونا، نوروپاتی دیابتی یا اوستئوآرتریت؛ درمان کمکی با کپسایسین موضعی موجب تسکین بهتر درد شده و عوارض جانبی سیستمیک شدید گزارش نشده است. کپسایسین بطور ویژه روی اعصاب حسی آوران اولیه اثر میکند تا احتمالاً با واکنش مستقیم با مجموعه کانال یونی _گیرنده موجود در غشاء، موجب باز شدن کانالهای یونی اختصاصی گردد. اعصاب حساس به کپسایسین در درک حس درد موثرند و مسئول جزء نوروژنیک پاسخ التهابی می باشند و ممکن است دارای فعالیت وابران در بافت های هدف محیطی نیز باشند. علاوه بر اثرات تحریکی، کپسایسین قادر است دارای اثرات ضد درد و ضد التهاب باشد .